خوشنویسی فارسی
زیبا نوشتن میتواند تاثیر بسزایی در معرفی کار ما به دیگران بگذارد، برخی حتی معتقدند که خط افراد نمایانگر شخصیت آنهاست. به همین خاطر یادگیری آنکه زیبا بنویسیم میتواند بسیار مهم و تاثیر گذار باشد. در این مقاله به خاستگاه این هنر و معرفی آن می‌پردازیم.
شکل‌گیری خوشنویسی
پس از ورود اسلام به ایران، خطاطی به شیوه ی نسخ رواج یافت چنانچه در فارس و در پرتو ابوبکر سعد زنگی ده ها نسخه خطی از قرآن نوشته شد. بعد ها و در زمان حکومت تیموریان، خط و خوشنویسی اهمیتی بالا پیدا کرد. میرعلی تبریزی ار نخستین فردی می‌دانند که خط نستعلیق را قوام بخشید.
آنچه که به عنوان شیوه ها یا قلم های خوشنویسی شناخته می شود، بیشتر برای نوشتن متون غیر مذهبی مانند مکاتبات به کار می‌رفته.
خوشنویسی ایرانی زیر‌مجموعه خوشنویسی اسلامی است که در ایران و سرزمین های وابسته به آن شکل گرفت و به تدریج به جزئی از هنر و فرهنگ ایرانی تبدیل گشت.
خط تعلیق
خط تعلیق را به عنوان نخستین خط ایرانی میتوان دانست که ترسل نیز نامیده می‌شد. از خواجه تاج سلمانی به عنوان مبدع این خط نام برده می‌شود.
از تعلیق بیشتر برای نوشتن نامه ها و فرمان های حکومتی استفاده می‌شده و در بین کسانی که از نظر سواد در سطح بالایی قرار داشتند، رواج داشته.
خط نستعلیق
پس از خط تعلیق، نستعلیق شکل گرفت. در میان خطوط ایرانی و عربی، نستعلیق، زیباترین خط می باشد. از ترکیب دو خط نسخ و تعلیق به تدریج خط جدیدی پدید آمد که ابتدا نسختعلیق و بعد ها نستعلیق نام گرفت.
خط نستعلیق علاوه بر ایران و خراسان بزرگ و کشورهای آسیای میانه به ویژه افغانستان رشد قابل توجهی کرد. به طور کلی سده‌های نهم تا یازدهم را میتوان سده های درخشان هنر خوشنویسی دانست.
خوشنویسی با خودکار
یکی از جدید ترین و رایج ترین هنر ها ، خوشنویسی با خودکار است، شاید در حدود سی سال است که ابداع گردیده. اولین بار این هنر توسط استاد حسن غلامرضاپور ابداع گردید. در دهه ی 70 برای اولین بار انجمن خوشنویسان ایران توسط ایشان تاسیس گردید.
چرا باید زیبا نوشت؟
نوشتن جزء جدا نشدنی از زندگی روزانه ماست. دست خط زیبا می تواند در جنبه های مختلفی از زندگی به خصوص در محیط های حرفه ای و کاری تاثیری مثبت از شما بر جای گذارد.
نوشتن مداوم و تمرین مناسب با رعایت اصول درست نویسی باعث بهبود خط شما خواهد شد.
ماژورین برای رسیدن به این مهم، آموزش های متفاوت و مناسب برای تمام سنین را در پلتفرمی جامع ارائه داده است.
عکاسی با دوربین
تاریخچه عکاسی با دوربین
برخی به اشتباه بر این باور هستند که عکاسی همواره با استفاده از دوربین و لنز انجام می‌شود. درست است دوربین به منزله قلم برای نقاش و یا چکش برای نجار است، اما واقعیت این است که در زمان‌های قدیم، بسیار قبل‌تر از روی کار آمدن اولین کمپانی ساخت دوربین به نام کداک در سال 1888، هنر عکاسی کشف شده و مورد توجه قرار گرفت. دوربین تاریک خانه‌ای (Camera Obscura) به عنوان اولین دوربین بدون لنز شناخته می‌شود. این دوربین که شامل یک جعبه و یا اتاقی تاریک با یک سوراخ ریز در یکی از ابعاد آن می‌شد، وسیله‌ای بود که ارسطو و اقلیدس سعی داشتند با آن باور غلطی که در بین مردم رایج بود را تغییر دهند. در زمان یونان باستان، مردم فکر می‌کردند که اشیاء به واسطه نوری که از چشم ساطع می‌شود، قابل دیدن هستند. آن ها، صفحه‌ای نیمه مات در پشت دوربین تاریک خانه‌ای قرار دادند و سعی کردند تا با اثبات دیده شدن تصویر به کمک بازتاب نوری که از آن به صفحه می‌تابد، خلاف این باور غلط را ثابت کنند. کشف پدیده دوربین تاریک خانه‌ای آغازی بود برای تکامل عکاسی و پیدایش دوربین عکاسی. در این مقاله نگاهی داشتیم به این هنر پرطرفدار.
عکاسی با دوربین
واژه عکاسی در زبان انگلیسی فتوگرافی (Photography) نامیده می‌شود و از دو بخش فوتو و گرافی تشکیل شده است. در زبان یونانی فوتو به معنای نور و گرافی به معنای نمایش چیزی با استفاده از خط و یا نگارش می‌باشد. بنابراین معنی لغوی فتوگرافی را میتوان نقاشی با نور شرح داد. اما اگر بخواهیم مفهوم خاص و جامع تری برای این واژه بیان کنیم، عکاسی را ثبت لحظات و ایجاد تصویری از آن، می‌خوانیم. عکاس نیز شخصی است که با هنر خود و در نظر گرفتن فاکتورهایی خاص، به ثبت لحظات می‌پردازد.
از چند قرن پیش که بشر موفق به ثبت لحظات با استفاده از وسیله ای به نام دوربین شد، عکاسی به یکی از محبوب‌ترین و شناخته شده‌ترین فعالیت‌های هنری تبدیل گشت و پس از آن عکاسان زبده‌ای مانند عباس عطار در ایران و هانری کارتیه برسون، اَرون سیسکیند و من رِی ( از دوستان صمیمی سالوادور دالی) در سایر نقاط جهان ظهور کردند.عکاسی در زیر مجموعه هنرهای ترسیمی قرار می‌گیرد و به هنر سوم هم مشهور است.
عناصر سه گانه دوربین عکاسی چه هستند؟
گرفتن دوربین به دست و عکس گرفتن از هر پدیده و صحنه‌ای که پیش روی ماست را نمی‌توان هنر عکاسی خواند. عکاسی با دوربین اصول و قواعدی دارد که هر عکاسی ملزم به دانستن آنها می‌باشد. نور مهم‌ترین فاکتور در عکاسی است که بر اساس آن بسیاری از قابلیت‌های دوربین تنظیم می‌شود. دریچه دیافراگم، ایزو و سرعت شاتر عناصر سه گانه دوربین هستند که وظیفه تنظیم نور و کیفیت تصویر را دارند.
دریچه دیافراگم
دیافراگم دریچه‌ای در لنز دوربین است که وظیفه رساندن نور به حسگرها و تنظیم میزان نور دریافتی را بر عهده دارد. هر چقدر دریچه بزرگ‌تر باشد نور بیشتری به حسگر می‌رسد، در این هنگام میتوان با زیاد کردن سرعت شاتر، میزان نور ورودی را کنترل کرد.
ایزو (ISO)
ایزو میزان حساسیت دوربین به نور را کنترل می‌کند. هر چه ایزو بالاتر باشد، نور دریافتی بیشتر بوده و تصویر دانه دار می‌شود. به همین خاطر عکاسان حرفه‌ای تلاش می‌کنند تا ایزو از 1000 بالاتر نرود.
سرعت شاتر
پرده‌ای که در داخل دوربین DSLR وجود دارد، شاتر نامیده می‌شود. مدت زمانی که شاتر باز می‌شود تا نور به حسگر برسد را سرعت شاتر می‌گویند. اگر سرعت شاتر بسیار زیاد باشد، میتوان با دوربین قطره آب در حال چکیدن را منجمد کرد. اما هنگامی که سرعت شاتر پایین باشد، تا هنگام بسته شدن شاتر هر نوری که جلوی لنز قرار داشته باشد را ثبت می‌کند و به همین خاطر اجسام در حال حرکت تار می‌شوند.
چه دوربینی برای من مناسب است؟
خرید دوربین و انتخاب بهترین برند آن دغدغه بسیاری از عکاسان تازه کار و کسانی است که به تازگی شروع به یادگیری عکاسی کرده‌اند. قبل از تهیه دوربین مورد نظرتان بهتر است سه سوال را از خودتان بپرسید و بر اساس پاسخ‌هایتان دوربین مناسب را تهیه نمایید.
چه کاری با دوربین می‌خواهید انجام دهید؟
اگر به عکاسی به چشم یک سرگرمی و حرفه نگاه می‌کنید، دوربین دیجیتال تک لنزی بازتابی (DSLR) بدون آینه برای شما بهترین گزینه است. اما اگر قصد تان درست کردن فیلم، ویدیو های کوتاه و وبلاگری می‌باشد، دوربین های بدون آینه میتواند گزینه مناسبی برای شما باشد. چنانچه دوربین را فقط برای گرفتن عکس‌های معمولی و استفاده خانوادگی احتیاج دارید، پس دیگر خودتان را درگیر نکات پیشرفته و تکنیکی نکرده و یک دوربین کامپکت یا P&S تهیه کنید!
مهارت عکاسی شما در چه سطحی است؟
اگر همچنان در حال یادگیری عکاسی هستید و مهارت تان هنوز جای رشد دارد، یک دوربین مبتدی DSLR و یا دوربین بدون آینه ایده آل‌ترین برای شما است. چرا که لنز آن قابل تعویض و بسیاری از تنظیمات آن دستی می‌باشد و به شما این فرصت را می‌دهد تا هم زمان با رشد و پیشرفتتان، قابلیت‌های جدیدی نیز به دوربین اضافه کنید.
تا چه میزان می‌خواهید برای خرید دوربین هزینه کنید؟
بسیاری از افراد هزینه‌های گزافی را برای خرید دوربین‌های بسیار پیشرفته صرف می‌کنند، درحالیکه به بسیاری از قابلیت‌های دوربین نیازی ندارند. معیارهای یک دوربین خوب را کاربرد و هدف شما از عکاسی تعیین می‌کند. به همین دلیل توصیه ما این است که قبل از این که برای خرید بهترین دوربینی که معرفی می‌شود، اقدام کنید، به این فکر کنید که چه دوربینی کار شما را راه انداخته و کیفیت مطلوب را به شما ارائه می‌دهد.
بهترین قطعات تاریخ موسیقی
جهان بدون موسیقی شاید جایی بود کسالت آور، موسیقی قطعا پدیده‌ایست که زندگی را زیباتر کرده و گاهی اوقات مانند پناهگاهی برای فرار از روزمرگی و مشکلات است.
موسیقی کلاسیک را بسیاری سرآمد این هنر می‌دانند، زادگاه هنرمندانی که میتوان آنها را نابغه خواند. آثار این هنرمندان نام آشنا به نوعی دنیا را تحت تاثیر خود قرار دادند و تحولی بپدند در دنیای رنگارنگ موسیقی. کنسرتوها یا قطعات موسیقی زیبا و بسیار نام آشنایی در دنیای موسیقی وجود دارند، قطعاتی که نام‌های بزرگی در پشت ساخت‌شان قرار گرفته، اما اینکه کدامیک بهترینند شاید انتخاب سختی باشد. در این مقاله به معرفی بهترین کنسرتوهای موسیقی پرداختیم.
● کنسرتوی امپراطور اثر بتهوون
آخرین اثر پیانوی بتهوون، قطعه‌ای مهیج، اصیل، چالش برانگیز و البته فراموش نشدنی است که در بین سالهای ۱۸۰۹ تا ۱۸۱۱ نوشته شد و یکی از پنج ساخته‌ی بتهوون با پیانو بود که متاسفانه خود او موفق به اجرای آن نشد. این قطعه اما بر خلاف اسمش هیچ ارتباطی با هیچ امپراطوری ندارد و در واقع بتهوون آن را برای رادولف، که حامی اصلی اش در آن زمان بود، ساخته است. این کنسرتو به طور غیر معمولی با کادِنزا (نوازندگی انفرادی) شروع می‌شود و با حرکتی آهسته و بهشت گونه ادامه می‌یابد و در انتها پایانی بهاری را با خود دارد.
● کنسرتو کلارینت اثر موتزارت
شاید بتوان گفت هیچ آهنگسازی نتوانسته برای کلارینت قطعه‌ای به مانند کنسرتوی موتزارت بنویسد. موتزارت در هر مرحله بهترین ویژگی‌های این ساز را به نمایش می‌گذارد. این قطعه بی شک یکی از بزرگترین و باشکوه ترین قطعات تاریخ موسیقی است و از سه بخش تند و بانشاط (Allegro)، ملایم وآهسته (Adagio) و دوباره با نشاط (Rondo: Allegro) تشکیل شده است.
● کنسرتوی ویولون اثر برامس
کنسرتوی ویولونِ برامس در بین قطعات عاشقانه، واقعا یکی از بی نظیرترین هاست. این قطعه دامنه‌ی احساسی فوق العاده ای دارد که ویولون آن را به نحوی شایسته خلق کرده است.
برامس این کنسرتو را برای دوست صمیمی‌اش یوزف یواخیم نوشت، که ویولونیستی بزرگ در دوران خود بود.
● کنسرتوی ارکسترا اثر بارتوک
هیچ سولیستی در این کنسرتو وجود ندارد، اما همه‌ی سازها نقش مهمی را در این قطعه ایفا می‌کنند و اثری بی‌نظیر، آمیخته به شکوه، احساسات و نبوغ را در پنج بخش ارائه می‌دهند. بارتوک و خانواده‌اش در ۱۹۴۰ از اروپای جنگ زده به ایالات متحده رفتند و مدت‌ها برای گذران زندگی با چالش‌های مختلف دست و پنجه نرم می‌کردند، بعدها بارتوک به ارکستر سمفونیک بوستون پیوست و با استقبالی بی نظیر رو به رو شد و در ۱۹۴۴ این قطعه را در این ارکستر به اجرا درآورد که از آن زمان تاکنون، یکی از محبوب ترین کنسرتوهای موسیقی است.
● کنسرتوهای براندنبورگ اثر باخ
کنسرتوی براندنبورگ باخ، مجموعه‌ای شامل شش قسمت است که هر شش کنسرتو، لایق قرار گرفتن در بین بهترین‌های دنیا هستند. هر کدام از این قطعات برای سازهای مختلفی ساخته شده اند. به طور مثال، در سمفونی شماره ۵ ویولون، فلوت و هارپسیکورد سازهای اصلی هستند.
تاریخ ساخت این قطعات مشخص نیست، باخ نسخه خطی آنها را در ۱۷۲۱ منتشر ساخت اما ممکن است که این کنسرتو را چند سال قبل از آن نوشته باشد.
● کنسرتوی ویولون سل اثر الگار
صدای واضح و رنج گسترده‌ی ویولون سل، برای آهنگسازان بسیار الهام بخش بوده و الگار هم از این موضوع مستثنی نیست. در این کنسرتو، او از حداکثر قابلیت های ویولون سل بهره برده و با استفاده از زبان موسیقی بی نظیری که منحصر بفرد به خود اوست، لحظاتی از شکوه، اشتیاق و اضطراب را مجسم می‌سازد. این قطعه آخرین کار بزرگ الگار بود که در ۱۹۱۹ ساخته شد، اما در ابتدا تنها نمایشی پر سر و صدا بود و دهه‌ها طول کشید تا محبوبیت امروزش را بدست آورد، محبوبیتی که آن را مرهون ژاکلین دوپره و زحماتش برای بازسازی و تنظیم این قطعه است.
● کنسرتوی ترومپت اثر هایدن
درخشان ترین ساز که توسط آفتابی‌ترین آهنگساز به کار گرفته شده! چه چیزی را میتوان درباره‌ی کنسرتوی ترومپت هایدن دوست نداشت؟ این قطعه زیبا را هایدن در ۱۷۹۶ برای دوستش آنتون ویندیگر که استاد و سازنده‌ی ترومپت بود ساخت. این کنسرتوی سه بخشی، نشاط و ذوق بی نظیری را با مخاطبان خود به اشتراک گذاشته و نهایت توانایی موسیقیایی ترومپت را نمایش می‌دهد.
● کنسرتوی چهار فصل اثر ویوالدی
همه‌ی ما چهار فصل ویوالدی را بارها شنیدیم و همین شاید دلیلی باشد برای اینکه ندانیم چه قطعه‌ی بی نظیری است. در این قطعه در واقع چهار کنسرتو یکی شده و هر بخش به یک فصل سال اختصاص می‌یابد. هر یک از بخش‌ها با تصویرسازی شاعرانه‌ای که موسیقی مجسم می‌سازد، همراه است، از آواز پرندگان بهاری تا طوفان تابستانه و لغزش اسکیت بازها در میانه‌ی زمستان. این قطعه در سال ۱۷۲۵ در آمستردام منتشر شد، هر چند ویوالدی آن را ۸ یا ۹ سال قبل از آن ساخته بود.
کنسرتوی چهارفصل جدالی بین هارمونی و نبوغ و در نهایت ترکیبی بی نظیر از هر دوی آنهاست.
● کنسرتوی شماره ۲ پیانو اثر راخمانینوف
کنسرتوی شماره ۲ پیانو اثر سرگئی راخمانینوف روسی را میتوان یکی از بهترین قطعات موسیقی طول تاریخ دانست. کنسرتویی که از اولین تا آخرین نت آن، شاهکاری بی نظیر است. ترکیبی فوق العاده از تکنوازی و همنوازی ، طوفانی از احساسات که به طرزی الهام بخش با موسیقی تنیده شده و قلب شنونده را با خود همراه می‌سازد.
راخمانینوف، پس از سالها شکست موسیقیایی به خصوص در سمفونی شماره یک خود، در سال 1901 موفق به نوشتن نسخه اولیه این قطعه‌ی بی نظیر شد و دنیای موسیقی را تحت تاثیر خود قرار داد.
● کنسرتوی ویولون اثر سیبلیوس
لیست ما کامل نخواهد بود مگر با ژان سبیلیوس، آهنگساز مطرحی که آرزو داشت ویولونیستی حرفه‌ای شود اما میتوان گفت که خیلی موفق نبوده! البته بعضی با کمی غرض اینگونه از او یاد می‌کنند، اما سیبلیوس انتقام این حرف را با کنسرتوی ویولونی که در سال ۱۹۰۴ نوشت، از منتقدان خود گرفت! دونالد تووی، منتقد موسیقی این قطعه را پولونایزی (نوعی رقص لهستانی) برای خرس‌های قطبی توصیف کرد و گفت که این قطعه به مانند یخ‌های فنلاند، زادگاه سیبلیوس برق می‌زند.
این کنسرتو از سه بخش تشکیل شده : نشاط انگیز ملایم (Allegro moderato)، ملایم (Adagio) و تند و نشاط انگیز (Allegro). این اثر منحصر بفرد برای تکنوازها چالشی همه جانبه است و همین آن را به یکی از بهترین‌های دنیا تبدیل کرده.